Hayat yalnýzca bir yüzey yolculuðu olsaydý baþlýðý "çocuk çoktan yelken açýp gitmiþ" diye koyardýk. Ama derinliðin olduðu yerde daðýlmak ve yem olmak var. Kendinizi kurtarmýþ ama balýklara içinizdeki çocuðu kurban etmiþsiniz...
Hayat zaten size göre kronolojik bir süreç, hatta baþý sonu belli bir senaryo. Bazý kapýlarýn bir daha açýlmamak üzere kapandýðýna inananlardansýnýz. Bu sizi biraz "katý" yapýyor. Hatta, inatçý...
Ýçinizdeki çocuk "gitmiþ", sizden öylesine uzak ki, bir daha geri dönmesi imkansýz. Zamanýndan önce yaþlanmak tehlikesi kapýnýzda, içinizdeki çocuk yok oldu mu "eskime" hýzýnýz artar ve baþýnýza gelen de bu.
Zaman sizin için öyle hýzlý akýp geçiyor ki! Aþk mý? Sizin için yok þöyle, yok böyle diye yazamayýz ki: Çünkü aþk sýrasýný ya savmýþ ya da savmak üzere... Her þeyin sýrasý var ya? Þimdi bunlarý býrakýn, içinizdeki çocuðu da unutun, en iyisi yeni bir çocuk yaratýn düþlerinizden. O kaybolmayacak, derinlere dalýp yem olmayacak, her gün düþlerinizden yeniden doðacaktýr. Ama göreceksiniz, size iyi gelecek, sýkýldýðýnýz her anda içinizi rahatlatacak ve sizin katýlýðýnýzdan sýkýlan çevrenizdekileri de ferahlatacak.
